Refine
Year of publication
Document Type
- Article (30512) (remove)
Language
- English (15216)
- German (13289)
- Portuguese (696)
- French (387)
- Croatian (251)
- Spanish (250)
- Italian (133)
- Turkish (113)
- Multiple languages (36)
- Latin (35)
Has Fulltext
- yes (30512)
Keywords
- Deutsch (503)
- taxonomy (421)
- Literatur (297)
- Hofmannsthal, Hugo von (185)
- new species (179)
- Rezeption (178)
- Übersetzung (163)
- Filmmusik (155)
- Johann Wolfgang von Goethe (131)
- Vormärz (113)
Institute
- Medizin (5127)
- Physik (1728)
- Biowissenschaften (1108)
- Extern (1108)
- Biochemie und Chemie (1099)
- Gesellschaftswissenschaften (798)
- Frankfurt Institute for Advanced Studies (FIAS) (697)
- Geowissenschaften (582)
- Präsidium (453)
- Philosophie (448)
O presente objeto de pesquisa busca proceder ao estudo e identificação dos traços essenciais envolvidos na abordagem teórica das relações sociais e políticas trazidas na obra O Direito da Liberdade do filósofo alemão Axel Honneth. Faz-se uma análise da influência hegeliana sobre o conceito de liberdade, assim como dos fatores relacionados com o suprimento das carências subjetivas, mediadas pelas diferentes “esferas” sociais. Honneth, assim, procura trazer à tona a compreensão de um novo modelo de liberdade advindo da Filosofia do Direito de Hegel, o qual se distingue substancialmente dos modelos tradicionais. O autor busca evidenciar a limitação das teorias da justiça de tradição liberal, invocando a necessidade de uma visão integrada das relações sociais experimentadas nas esferas referidas por Hegel, concebendo-se uma experiência concreta de liberdade social. Nesse sentido, evidencia-se o caráter interdisciplinar e emancipatório do método de reconstrução normativa como base teórica para a justificação pública nas sociedades modernas.
El presente artículo se ocupa del problema de si existen formas de reconocimiento moral y social caracterizables como ideológicas, analizando qué propiedades de tales modos de reconocimiento justifican tal calificación. Pretende, además, articular un criterio que permita dirimir normativamente entre formas ideológicas y no ideológicas de reconocimiento. Este criterio será puesto a prueba en el análisis crítico de discursos actuales que reivindican el carácter de reconocimiento social para recientes transformaciones del mercado laboral en el mundo desarrollado.
Este artículo presenta una lectura crítica de un trabajo central de Axel Honneth desde la teoría de la sujeción de Judith Butler. Intenta mostrar que, por la ausencia en su escrito de una consideración sobre el poder, el pensador alemán no logra cumplir satisfactoriamente su objetivo propuesto de enfrentar las posturas que cuestionan el potencial crítico del reconocimiento. La hipótesis que aquí se maneja es que esa ausencia está ligada a su definición del reconocimiento como lo contrario de las prácticas de dominio o sometimiento. Ahora bien, Honneth afirma que el escepticismo de esas posturas respecto del reconocimiento se basa en la idea de que toda praxis recognoscente reproduce de alguna manera el orden social dominante. El presente trabajo se propone entonces, cuestionar esta aseveración del autor advirtiendo que un análisis sobre el modo en que el poder actúa en las prácticas cotidianas de reconocimiento no necesariamente conlleva una renuncia de la función crítica del concepto para la teoría social. Más bien, como sugiere la noción butleriana (y foucaultiana) de crítica, sólo enmarcando al reconocimiento en el horizonte normativo que lo delimita puede convertirse en la base de la indagación social.
Tras presentar una somera panorámicade la evolución experimentada por la noción de «comunidad» desde Aristóteles hasta Hegel, este trabajo se detiene a analizar la célebre distinción acuñada por Ferdinand Tónnies entre sociedad y comunidad. Mientrasen Europa se tergiversaron enfoques teóricos como el de Tónnies hasta propiciar el surgimiento de auténticas aberraciones políticas, al contribuir involuntariamente a la creación del mito de la «comunidad del pueblo», en los Estados Unidos el debate sobre la «comunidad» siempre representó un ingrediente indispensable para una mejor comprensión de la sociedad liberal. Aun cuando, a partir de la Segunda Guerra Mundial, el concepto de «comunidad» brillópor su ausencia en las reflexiones de la teoría política, durante los últimos años la discusión en torno al «comunitarismo» ha estimulado una inesperada revitalización del mismo y su presencia en toda suerte de consideraciones morales, políticas o sociológicas.
Background: While systemic inflammation is recognized as playing a central role in the pathogenesis of organ failures in patients with liver cirrhosis, less is known about its relevance in the development of classical hepatic decompensation. Aim: To characterize the relationship between systemic inflammation, hemodynamics, and anemia with decompensation of liver cirrhosis. Methods: This is a post-hoc analysis of a cohort study of outpatients with advanced liver fibrosis or cirrhosis. Results: Analysis included 338 patients of whom 51 patients (15%) were hospitalized due to decompensation of liver cirrhosis during a median follow-up time of six months. In univariate analysis, active alcoholism (p = 0.002), model of end-stage liver disease (MELD) score (p = 0.00002), serum IL-6 concentration (p = 0.006), heart rate (p = 0.03), low arterial blood pressure (p < 0.05), maximal portal venous flow (p = 0.008), and low hemoglobin concentration (p < 0.00001) were associated with hospitalization during follow-up. Multivariate analysis revealed an independent association of low hemoglobin (OR = 0.62, 95% CI = 0.51–0.78, p = 0.001) and serum IL-6 concentration (OR = 1.02, 95% CI = 1.01–1.04, p = 0.03)—but not of hemodynamic parameters—with hepatic decompensation. An inverse correlation between hemoglobin concentration and portal venous flow (R = −0.362, p < 0.0001) was detected for the non-hospitalized patients. Accuracy of baseline hemoglobin levels for predicting hospitalization (AUC = 0.84, p < 0.000001) was high. Conclusion: Anemia and systemic inflammation, rather than arterial circulatory dysfunction, are strong and independent predictors of hepatic decompensation in outpatients with liver cirrhosis.
Background: Sepsis frequently occurs after major trauma and is closely associated with dysregulations in the inflammatory/complement and coagulation system. Thrombin-activatable fibrinolysis inhibitor (TAFI) plays a dual role as an anti-fibrinolytic and anti-inflammatory factor by downregulating complement anaphylatoxin C5a. The purpose of this study was to investigate the association between TAFI and C5a levels and the development of post-traumatic sepsis. Furthermore, the predictive potential of both TAFI and C5a to indicate sepsis occurrence in polytraumatized patients was assessed. Methods: Upon admission to the emergency department (ED) and daily for the subsequent ten days, circulating levels of TAFI and C5a were determined in 48 severely injured trauma patients (injury severity score (ISS) ≥ 16). Frequency matching according to the ISS in septic vs. non-septic patients was performed. Trauma and physiologic characteristics, as well as outcomes, were assessed. Statistical correlation analyses and cut-off values for predicting sepsis were calculated. Results: Fourteen patients developed sepsis, while 34 patients did not show any signs of sepsis (no sepsis). Overall injury severity, as well as demographic parameters, were comparable between both groups (ISS: 25.78 ± 2.36 no sepsis vs. 23.46 ± 2.79 sepsis). Septic patients had significantly increased C5a levels (21.62 ± 3.14 vs. 13.40 ± 1.29 ng/mL; p < 0.05) and reduced TAFI levels upon admission to the ED (40,951 ± 5637 vs. 61,865 ± 4370 ng/mL; p < 0.05) compared to the no sepsis group. Negative correlations between TAFI and C5a (p = 0.0104) and TAFI and lactate (p = 0.0423) and positive correlations between C5a and lactate (p = 0.0173), as well as C5a and the respiratory rate (p = 0.0266), were found. In addition, correlation analyses of both TAFI and C5a with the sequential (sepsis-related) organ failure assessment (SOFA) score have confirmed their potential as early sepsis biomarkers. Cut-off values for predicting sepsis were 54,857 ng/mL for TAFI with an area under the curve (AUC) of 0.7550 (p = 0.032) and 17 ng/mL for C5a with an AUC of 0.7286 (p = 0.034). Conclusion: The development of sepsis is associated with early decreased TAFI and increased C5a levels after major trauma. Both elevated C5a and decreased TAFI may serve as promising predictive factors for the development of sepsis after polytrauma.
Neste artigo, que é originalmente um discurso de posse no Instituto Otto Suhr na Universidade Livre de Berlin, Axel Honneth esboça o programa de uma teoria intersubjetiva do reconhecimento, utilizando esta última categoria como o núcleo conceitual de uma Teoria Crítica da sociedade na qual a experiência pré-cientifica de desrespeito às expectativas sociais se conecta à formação de demandas emancipatórias.
L’autor sosté que el que caracteritza les societats liberals democràtiques és un cert grau d’intersubjectivitati cohesió. Segons ells, els liberals coincideixen amb els comunitaristes aconsiderar que aquestes característiques només poden aparèixer en la forma de «comunitat».Partint d’aquesta coincidència, argumenta, primer, presentant un concepte mínim de comunitaten el qual tots els comunitaristes estarien d’acord i que conté, com a nucli, el supòsitque l’autorealització humana va unida a una praxi vital comunitària. Aquesta autorealitzaciórau en l’estimació mútua entre els qui viuen en societat. La qüestió és establir relacionsde solidaritat de manera que les capacitats de l’altre puguin fer possible l’enriquimentde la pròpia vida. El concepte mínim de comunitat postradicional es definirà finalmentcom aquesta forma de solidaritat que implica estimació mútua i que, alhora, uneix amb elsupòsit de valors compartits.
Neste texto, analisam-se o conceito de grupo e suas manifestações, buscando contrapor às perspectivas categoriais da psicanálise e da teoria sociológica, consideradas incompletas em razão de estilizações unilaterais que impedem uma conexão conceitual básica entre as duas disciplinas, uma terminologia que, de partida, seja neutra frente às alternativas positiva e negativa de inserção do eu no grupo. Para tanto, o grupo, independentemente de seu tamanho e tipo, inicialmente deve ser compreendido como um mecanismo social fundado na necessidade ou no interesse psíquico do indivíduo, porque o auxilia na estabilidade e ampliação pessoais. O artigo descreve, em linhas gerais, o arcabouço categorial unificado, recorrendo ao conceito do reconhecimento. Num primeiro passo, apresenta-se brevemente a premissa de que a dependência individual de experiências de reconhecimento social explica por que o sujeito individualmente aspira a ser membro em diferentes modelos de agrupamentos sociais. Num segundo passo, tenta-se corrigir a imagem idealizada de grupo anteriormente introduzida, ao tematizar as tendências regressivas que frequentemente codeterminam a vivência no grupo. Por fim, segue-se a ideia de retirar gradativamente aquelas idealizações que estavam na base da premissa inicial de uma diluição harmônica do eu no nós do grupo.
La educación y el espacio público democrático. Un capítulo descuidado en la filosofía política
(2013)
En este trabajo se examina la relación interna entre educación y democracia, así como la razón por la cual, pese a su papel crucial en la formación de culturas democráticas, esta relación se ha hecho problemática. Con el fin de mostrar, en primer lugar, qué consecuencias negativas tiene para la vida política contemporánea esta ruptura entre pedagogía y filosofía política y, en segundo lugar, cómo superarlas, este artículo explora algunos malentendidos básicos en torno a las condiciones culturales para la democracia y el papel neutral del Estado, finalizando con la propuesta de un programa renovado de educación democrática.